Hoe zou het zijn om te sterven?
Hij heeft genoeg slaappillen om er geruisloos uit te glippen.
‘Wil je er ook een paar?’ Zijn lichaam is verkankerd letterlijk en figuurlijk.
Als je emotie niet kunt verteren gaat je maag naar de klote. Laten we zacht zijn voor onszelf. Mijn maag protesteert hevig tijdens het behandelen, ik kokhals in de keuken. Is er vergeving voor dit?
Hij geniet van de aanraking, de zorg, de aanwezigheid. Waarom zijn we zo bang om lief te hebben, ons bloot te stellen, contact te maken, kwetsbaar te zijn?
Ik bel mijn therapeut:
‘Het gaat goed met mij, er gebeuren bijzondere dingen. Ik kwam in de vakantie een paar keer langs je huis en dacht dit wil ik met je delen. Niet alleen de pijn, de twijfel, de angst, het verdriet, maar ook dit geluk’. Ze belt me terug en vinkt wel even klinisch af, alvorens me te bedanken voor mijn lieve gebaar. Zij is er altijd voor me, ook al is ze er niet.
Het stroomt en ik eet me ongans aan bastiaans blauwe vegetarische kaas..