Ik buig mijn trots opdat wij nader kunnen komen.
Where ego I go, nu even niet meer….
Het is tijd om het ego naast me neer te leggen.
Tijd om te schouwen.
Zoals de Itjing mij vertelt, boek der veranderingen, het leven meandert en wij net als de natuur, veranderen met de seizoenen, net als onze conditie.
Afgelopen weekend ‘s avonds laat thuis, snoof ik de geur op van de eerste tekenen van de herfst, omslag in de natuur, vochtig, kruidig, straks spinnenwebben, dauw, paddenstoelen, de regen is er al. Ik houd van de omslag.
De Itjing vertelt mij:
De Beschouwing
boven Soen, het zachtmoedige : de wind
beneden K’oen, het ontvangende: de aarde
Zo ziet men in de natuur een heilige ernst in de regelmaat waarmee alle natuurverschijnselen zich voltrekken….
Als de wind over de aarde waait, komt hij overal, en het gras moet zich buigen voor zijn macht…..
Men richt de blik op zichzelf om een richtlijn voor zijn beslissingen te vinden. Deze zelfbeschouwing betekent het overwinnen van het naïeve egoïsme van de mens…
Alleen de resultaten van ons leven geven ons het recht te beslissen of er voor dan wel achteruitgang te constateren valt…..
Wanner we gunstig op anderen inwerken, zal de beschouwing op ons eigen leven ons de bevrediging geven vrij van fouten te zijn….
Het hoogste goed bestaat in het weten, hoe we ons van alle smetten kunnen bevrijden.