Laren is zoals het zijn moet, thuiskomen. Hier heb ik mijn okido yoga opleiding gevolgd, hier heb ik geleerd dat een groep niet beangstigend is, niet bedreigend, maar dat je jezelf kan zijn in een groep. Hier heb ik geleerd wat levenskracht betekent, welke kwaliteiten ik heb en wat ik daar mee kan doen. Hier leer ik elke keer weer een beetje meer over mezelf en daardoor over de ander. Hier kan ik zijn.
We zijn nu hier met vier vrouwen, een werkweekend. De tuin, grasmaaien, lampen repareren, naar de drukker, klussen, morgen maak ik vuur, afval verbranden, heet en goed, snoeien, herinrichten, sorteren weggooien, met zachte hand overtuigen, koken, opruimen.
Vanavond eten we samen en drinken we samen en praten we samen, over ouder worden, de menopauze, over doodgaan, over mannen, relaties, over kinderen krijgen of niet, over wat je wilt in het leven. Ik vertel over de aum,
mijn nieuwste verslaving.
Vier vrouwen die delen, mooier kan niet, verbondenheid, openheid, samen zijn. In het hier en nu. Er gebeuren dingen met mij de laatste tijd die ik niet kan verklaren, die ik niet had durven dromen, ik ben blij, gelukkig, tevreden, ik doe mijn training en lig op mijn rug in het gras en voel me dankbaar. Het is goed zo, alles is er. Ik hoef niet meer te zoeken, de dingen gebeuren, dat geeft zo’n ruimte, zo’n bevrijding.
Morgen gaan we om 8.30 weer aan de slag, voor die tijd dus ontbijten, joggen, trainen, douchen. Ik houd hiervan. De energie stroomt wel. Ik geef zoveel behandelingen waardoor ik mezelf flink reinig. Mijn lichaam voelt alsof ik net een halfvasten heb gedaan, al mijn gewrichten zijn zacht en soepel, ik voel me licht en schoon. Ik eet geen suiker, bijna geen zuivel, veel groente en fruit, beetje granen en bonen. En jezus wat groei ik. Wat een energie.
Ik kijk naar de lucht, de wolken, ik lig op mijn rug. Ik ben boos, laaiend, ik maak je helemaal kapot, ik vermoord je, ik laat je niet binnen, een moment, ik ben leeg, ik voel verdriet, ik laat het, wat is verlangen, wat is weerstand, wat wil je? Waar hunkert mijn lichaam naar.
Eindeloos verlangen naar wat niet bestaat? Wat er is in je gevoel, maar wat je geen gestalte kan geven. Ik kom iemand tegen die me raakt en die me verlaat. Geeft dit leven voldoening?
Laat me niet alleen, roep ik in de aum, blijf bij me, laat me niet alleen, blijf bij me, mijn babytje, vergeef me, mijn babytje, zielepijn, hoe heel je jezelf?
Ik zoek verbinding, geen binding. Ik heb je nodig, maar wie ben jij? Waar ben jij? Help mij.