Ik kan gaan, de ticket is geboekt. Mijn werk is bijna geregeld. Nog een vervanger voor mijn yogalessen vinden. Een werkvergunning aanvragen, mijn contacten daar aan het werk zetten, hihi, om een auto te regelen, werk te zoeken…
Lekkerrrrr…..ik heb zin, spannend, ver, op reis.
Onderweg zijn is het mooiste dat er is. Vroeger fietste ik van huis naar school over het zandpad, handen los, net zolang tot ik elke hobbel, kuil, kon ontwijken met losse handen, bochtje om..Volgende uitdaging was met ogen dicht! How far can you go.
Onderweg zijn was toen de enige plek waar ik me thuis voelde. Thuis was niet fijn, op school was niet fijn. Daartussenin lag de vrijheid om mezelf te kunnen zijn.
Nu kom ik thuis bij mezelf, ik hoef niet meer onderweg te zijn om mezelf te kunnen zijn. De vrijheid ligt in mij. Ik hoef niet weg te gaan om gelukkig te worden, ik ben al gelukkig. Het is het mooiste geschenk van het leven, dat de dingen gebeuren die ik wil en mijn omgeving me teruggeeft wat ik uitstraal.
Ik hoef niet meer te zoeken, de dingen gebeuren. Het gaat niet vanzelf, ik doe mijn best, maar niet meer vanuit de toppen van mijn tenen, maar vanuit een weten dat het goed is, dat ik goed ben zoals ik ben. Het is mijn feest, het is mijn droom, waarin ik kan spelen en genieten. Ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn deel.
En voor het eerst van mijn leven wil ik delen, niet meer alleen. En ik deel met mijn vrienden, familie en ik vraag en ik ben niet bang en ik voel liefde. Ook als ik bij mijn vriend ben die dood gaat, hoe pijnlijk het ook is. Na al die jaren alleen ploeteren is dit mijn cadeau, is het kwartje gevallen. Ik mag gewoon zijn en dat is goed.
Onderweg zijn is leren, ik houd van leren, haha, nog één opleiding dan, als ik terug ben straks in het nieuwe jaar, of misschien toch twee. Dietetiek studeren, vier jaar lang en misschien de Aumleader training.
Ik ga eerst maar eens weg, misschien is het daar wel zo fijn dat ik niet eens terug wil komen…..